Doelstelling
Het doel van dit onderzoek was om na te gaan hoe hoog de methaan- en ammoniakemissie was op praktijkbedrijven met een verschillende snijmais in het rantsoen. Vervolgens was het de bedoeling om de rantsoensamenstelling aan te passen wat moest leiden tot lagere emissies.

Opdrachtgever
Ministerie van IenM, PZ en AgentschapNL
Landbouwsector
Melkveehouderij

Transitiepad
Veevoer
Status
Afgerond

Soort project
Project

Resultaten
Het is niet eenvoudig om de theoretische voedingsaanbevelingen betreffende verlaging van de methaanuitstoot, voetstoots toegepast te krijgen in de praktijk. Bijvoorbeeld het feit dat minder ruwvoer en meer mengvoer zal leiden tot een lagere methaansemissie is op zich zelf juist voor een gemiddelde situatie, maar hoeft in de praktijk en onder specifieke productieomstandigheden niet altijd gerealiseerd te worden. Ook een betere verteerbaarheid van de ruwvoeders kan leiden tot lagere menthaanemissies, maar dan moet het in de praktijk volgens het boekje verlopen. Tussen de 4 bedrijven werd een verschil van ruim 15%, berekend in het zowel het absolute niveau van methaanemissie per melkkoe, en in de methaanuitstoot per kg melk of per DS-opname. Hier speelt doorheen dat de DS-opname in veel gevallen te hoog was en de melkgift te laag, afgaande op de VEM-opname. Een hogere melkproductie leidt tot een lagere methaanuitstoot per kg geproduceerde melk, indien die melkgift ook in de praktijk wordt gerealiseerd. Als dat niet het geval is, en dat bleek meestal het geval te zijn in deze studie, dan blijft er weinig over van het negatieve effect van een verhoogde melkgift op de methaanemissie per kg gerealiseerde melk. De vraag reseert wat de reden is dat de gerealiseerde melkproductie achterblijft op de VEM-opname: een foutieve inschatting van de VEM-waarde van het rantsoen of van de VEM-opname, of een foutieve modelvoorspelling van de fermentatie- en verteringsprocessen en de benutting door de melkkoe.